Einde in zicht

Met nog 8 dagen stage tegoed kan ik redelijk de balans op gaan maken.
De tijd is om gevlogen, ik heb veel mooie dingen mogen doen, enorm veel geleerd en nieuwe mensen leren kennen. Natuurlijk heb ik hier een opdracht gekregen, deze was: “hoe krijgen we een duurzaam businessmodel” kort gezegd en vrij vertaald.

Zoals eerder gezegd is Agrolead een bedrijf dat voor ongeveer 90 procent gefinancierd wordt op basis van projecten gefinancierd door donororganisaties. Dit is een niet duurzaam business model, waarom niet? Donororganisaties zijn hier namelijk niet voor eeuwig. Ook zij zullen na verloop van tijd weer verdwijnen en om dan niet Agrolead ook op te moeten doeken willen we graag een duurzaam business model. Opzich heel logisch.

Hoe gaan we dat aanpakken? Dat is te snel, eerst ben ik begonnen met het analyseren van de landbouw hier. Hoe wordt er geboerd, welke gewassen, wat voor bedrijfsgrootte, mentaliteit, grondsoort overheidsinvloeden, infrastructuur van wegen, maar ook van informatievoorziening, bestaande concurrenten, resultaten van projecten, behoeften van de boeren tot nu toe en nog veel meer. Toen ik daar een goed beeld van had ben ik daadwerkelijk de boer op gegaan. Met begeleiding van een tolk en pen en papier gaan praten met boeren. Dat is knap lastig, aangezien ze niet erg graag praten over de resultaten en mensen niet altijd direct de waarheid zeggen. Eigenlijk elke keer als ik vroeg wat de opbrengs aardappels was van het laatste jaar kreeg ik het antwoord “goed” “goed genoeg” “gemiddeld” of iets van normaal. Altijd positief dus, maar exacte getallen willen ze liever niet noemen. Na even door vragen krijg je die wel natuurlijk. Aardappel opbrengst zit hier tussen de 20 en 30 ton per hectare. Met uitschieters van 15 ton tot 45 ton. Sommige dingen zijn net als in nederland, de boeren met 15 ton zijn redelijk tevreden, hoeven ook geen advies als je ze dat aanbied en de gene met 45 ton vragen hoe ze het nog beter kunnen doen..
Wat boeren vaak missen is fatsoenlijke mechanisatie, de meeste trekkers en machines stammen letterlijk uit de sovjettijd, welke inmiddels 23 jaar geleden is. Ook zijn kunstmest, gewasbeschermingsmiddelen en kwaliteitief hoogwaardig zaaizaad nauwelijks beschikbaar en duur.
Agrolead is dit jaar begonnen met importeren van pootaardappels. Deze komen natuurlijk van een Nederlands bedrijf. Agrico, geteeld in schotland. De rassen zijn voornamelijk Sante, Manitou en Hercules. Er is begonnen met een treinlading vol van 50 ton. Deze waren buitengewoon snel verkocht.

De boeren zijn dus helemaal niet zo arm als dat ze vaak zeggen. (maar als er een bedrijf komt wat gratis advies aan arme boeren kan geven, dan zou jij toch ook zeggen dat je niks hebt?) Daarom is het voor Agrolead zo lastig om geld te vragen voor dat advies, het is immers al gedekt door de donororganisatie en dat weten die boeren ook wel. Producten die we kunnen aanbieden zoals die pootaardappelen kunnen de boeren makkelijk betalen. Daarvan zien ze het nut in en ze zien wat ze kopen, ze kunnen het vasthouden, ruiken en het geeft een goed gevoel. Daar moeten we het van hebben dus! Dat soort producten verkopen.

Daar is dus ook de basis van mijn idee gelegd. Agrolead heeft een sterk nationaal en internationaal netwerk, daar moeten we gebruik van maken. Zorg dat we producten kunnen verkopen, dat doet veel meer met een boer dan kennis. Daarbij is die kennis wel degelijk enorm belangrijk! Een dure pootaardappel kun je zonder kennis erg makkelijk verkwanselen, en dan wordt ie alleen maar duurder.

Als wij als agrolead nou goed zaaizaad, fatsoenlijke mechanisatie en eventueel kunstmest en gewasbeschermingsmiddelen kunnen importeren en door verkopen, met goed advies erbij zodat het ook optimaal benut wordt dan kunnen we een enorme toegevoegde waarde bieden aan de boeren! Dat is in een woord het idee wat ik hier aan het onderbouwen ben.

Kunstmest en gewasbeschermingsmiddelen importeer ik liever niet, dit is iets wat hier eigenlijk niet zo nodig is en zou zonde zijn om dit te gaan gebruiken op grote schaal. (de grond is er nog erg rijk van mineralen, stikstof kali en nitraat is voldoende in de grond, met natuurlijke mest is hier een prima gewas te halen en de meeste grond licht vrij hoog waardoor ziekte-en insectendruk relatief laag is, ook met natuurlijk producten is dat te voorkomen/bestrijden. Daarbij is dat veel goedkoper dan jezelf afhankelijk maken van het westen door beide producten te importeren. Dat laatste is dan weer niet zo commmercieel, maar wel beter voor de boeren hier en daar ben ik uiteindelijk voor)

Concreet heb ik een rapport geschreven waarin ik een deze punten onderbouw, aan de hand van de enquetes die ik heb gehouden onde de boeren en de kennis die ik heb vanuit Nederland.

Naast de materiele producten die we kunnen importeren heb ik ook een voorstel geschreven om een accountantstak op te zetten hier. Uit de enquetes bleek dat veel boeren na het verkopen van de oogst veel geld hebben, maar dat het in de lente, wanneer de meeste kosten komen voor het betalen van het zaad, kunstmest en grond klaarmaken, het geld op is. Het zijn net kinderen, als ze geld hebben geven ze het uit, hebben ze niks dan wordt op alles bespaard, wat dus weer ten koste gaat van de oogst van dat jaar. Als we door een goede analyse zoiets voor de boeren inzichtelijk kunnen maken en jaarlijkse spaarplannen/budgetten kunnen maken zullen ze eerder betere producten kunnen kopen en dus beter opbrengsten halen dat is weer in hun eigen belang. En hoe meer geld die boeren hebben, hoe meer ze kunnen uitgeven aan nuttig advies, uiteindelijk ook weer goed voor ons dus.

Zo is Agrolead niet(of in ieder geval minder) meer afhankelijk van die projecten en is de lokale economie enorm gestimuleerd. En precies dat is ook het doel van de donororganisaties. Eind goed al goed zou je denken.

Er is alleen een maar. Voor al deze plannen geld dat je moet gaan ondernemen en risico nemen. Het grote verschil met werken in vooraf gefinancierde projecten is dat je nu zelf initiatief neemt en risico neemt. Dit is het bedrijf niet gewend. Misschien is dat nog wel het allermoelijkst..

Ik ga in ieder geval nog even heel hard aan het werk en wat pittige, maar wel open, discussies tegemoed. Nog 7,5 dag te gaan, dan 2 weekjes vakantie. Alette, mijn zus komt dan ook langs, wil je met haar mee, geef het dan even door, het is een onvergetelijke ervaring! (en de vliegtickets zijn niet eens zo heel duur, verder zorg ik hier voor een top tijd!)

30 juli ben ik weer in Nederland!

Groet’n
Albert