Het mag wel eens regenen.

Ik had nooit verwacht dat ik dit zou zeggen, maar het is hier al weken droog, zonnig en minimaal 25 graden. Dus het mag wel weer eens regenen. Tot gisteren. Gisteren hadden we slecht weer. Het was bewolkt, de straat is zelfs nat geweest en het was maar 22 graden. Tsja wat moet je dan. Toen ik hier aankwam met -13 graden zei men al, wacht maar tot dat het zomer is, dan zou je willen dat het regent. Dat gevoel heb ik nog steeds niet, maar het is bijzonder fijn dat er airco is op kantoor en voor het land mag het best regenen.

Als het hoogzomer is dan komen de temperaturen tot 45 graden celsius, dat is echt niet leuk meer. Gelukkig ben ik tegen die tijd al bijna weg en kan ik terug naar het koele Nederland. Hopelijk kom ik terug terwijl we in Nederland een hittegolf hebben, dan is de overgang tenminste niet zo groot.

Bijna vergeten, het WK voetbal, dankzij het bezoek van wat vrienden 2 weken terug heb ik hier een Holland shirt, een vlaggetjeslijn van 25 meter, een spandoek van 3 bij 1 meter, een vlag en natuurlijk schmink. De openingswedstrijdvan het WK heb ik bekeken, door het tijdsverschil begon die om 02:00 maar dat mocht niet deren natuurlijk. Op kantoor hebben ze er all begrip voor. Het grote spandoek hangt vol trots aan de muur. Ook het speelschema is subtiel voor de enig zichtbare Duitse vlag op het kantoor gehangen. Alles is dus Holland hier! En de Kirgizien? Die vinden het maar bijzonder..

Vrijdag, de legendarische 1-5 overwinning voor Nederland. Ik bekeek het vanuit een sportcafe met grote beamer en jammergenoeg onbegrijpelijk Russisch commentaar. Dat mocht de pret gelukkig niet drukken. Toen ik binnenkwam was iedereen voor Spanje. Bij de 1-0 bleek dat redelijk duidelijk. Gelukkig wonnen we, zodanig goed zelfs dat aan het einde van de wedstrijd iedereen mij feliciteerde. Dan voel je je wel trots! Toch mis ik ook wel de sfeer van het kijken in Nederland. Kirgizie kan er bij lange na niet aan tippen.

Ik heb het ook wel eens eerder over de exportproducten van Nederland gehad, daarbij ben ik nog iets vergeten. Muziek. Shotgun van Yellow claw hoor je elke keer als je in een kroeg ben. Ook natuurlijk Tiesto, Afojack, Armin van Buuren, Martin Garrix en Hardwell zijn grote namen die (zelfs) hier langs komen. Toch kwam tot mijn grootste verrassing laatst Mr Probz met Waves uit de speakers van een winkel. Dat zijn van die momentjes dat je blij bent dat er zulke succesvolle medelanders zijn.

Goed, ik do natuurlijk ook nuttige dingen hier. Zo ga ik vanmiddag een presentatie geven over mijn visie op Agrolead, de resultaten van mijn onderzoek en de mogelijkheden om de resultaten te implementeren. Deze blog schrijven is dan lekker ontspannend, want dit is toch even wat anders dan met en voor klasgenoten wat presenteren in het Engels.

Groet'n
Albert