Wat een weekend!
Door: Albert Boersen
Blijf op de hoogte en volg Albert
28 April 2014 | Kyrgizië, Bisjkek
Wat hebben Almaty, de eiffeltoren, een tandemas ford limousine, een daklozenopvang en een international protestantse kerk met elkaar gemeen? Juist, ik heb ze allemaal gezien afgelopen weekend. De eiffeltoren was welliswaar een replica op schaal, maar dat mag de pret niet drukken.
Het begon allemaal afgelopen woensdag toen er hier Koningsdag gevierd werd. Hier heb ik allerlei Nederlanders ontmoet die ook in Kirgizie werkzaam zijn. Erg leuk en er zijn de nodige visitekaartjes en telefoonnummers uitgewisseld. Een van die mensen kreeg op zondag een stel uit groningen op bezoek. Hij nodigde mij uit om mee te gaan voor een dag en verschillende activiteiten te ondernemen. Die afspraak stond natuurlijk!
Terug naar vrijdag, waar mijn weekend begon. ’s Ochtends gingen we richting Kazachstan om de grens te passeren zodat ik weer opnieuw in Kirgizie kon komen zonder daarvoor een duur zakelijk visum nodig te hebben. Maarja, daar sta je dan, net na de grens in Kazachstan met tientallen taxichauffeurs die je naar almaty willen brengen. Deze kans krijg je maar 1 keer dachten we.. Dus wij op naar Almaty. Totaal onvoorbereid, bewapend met een paspoort een telefoon en een pinpas. Het idee was dat de beste verhalen beginnen met de slechtste ideen, dit idee was best slecht, dus zou het vast een goed verhaal worden.
Drie uur later, aangekomen in Almaty en natuurlijk geen idee hoe we in het centrum konden komen, wat we eigenlijk gingen doen en wat er te zien was. Goed, kijk maar eens om je heen en stap een bus in. Dat gedaan kwamen we bij een groot winkelcentrum uit. Hier zijn we naar binnen gegaan, een lokale simkaart gekocht zodat we goedkoop konden bellen, lekker westers gegeten bij de burgerking, en thuis een aantal mensen geinformeerd dat we iets langer wegblijven dan gepland.
Toen het een uur of 5 was ineens realiseerden we ons dat we ook maar een slaapplek moesten regelen. De eerste de beste taxi aangehouden en gevraagd wateen goed hotel was. Hij wist een wat oudere vrouw die een appartement te huur had voor een nacht. Dus wij dat gedaan. Alles er op en er aan, een douche met 3 standen, radio en ledverlichting was allemaal inbegrepen. Toen dat allemaal voor elkaar was dus maar eens de stad in. De eerste de beste kroeg die we in liepen was stampvol, voorzien van live muziek en het eerste wat ik zag was een enorme Nederlandse vlag! Het bleek een internationaal cafe te zijn. Jammergenoeg zat het zo vol dat we er niet lang konden blijven. Er waren geen zitplaatsen meer vrij en dan word je vriendelijk verzocht het pand te verlaten. Toen dus op naar de volgende zaak. Een karaoke bar.
‘ s Nachts zijn we niet op straat geweest gelukkig. Dat zou natuurlijk gevaarlijk zijn. Daarom besloten we om half 6 in de ochtend richting het appartement te gaan. Daar snel gaan slapen en zaterdag ochtend was ik om ongeveer 11 uur weer wakker. Toen zijn we de stand in geweest voor een culturele tour. We hebben de universiteit voor international business van binnen bekeken. Hier hing een affice met daarop het logo van DeLaval. Toch weer die eeuwige herkenning. Ook hebben we een stuk met de metro gereisd. Een mini eiffeltoren gezien, kastelen gezien, trouwauto’s als vrachtwagens en als klapper op de vuurpijl wachtten we op een bus. Toen er op dat moment een oude connexxion bus aankwam was ik natuurlijk om. Daar moesten we in! Een van de affices op het raam gaf aan dat we als we zonder geldig vervoersbewijs zouden reizen een boete van 60 gulden riskeerden. Zo oud is het dus;)
Als laatste namen we een taxi (je kan in Almaty langs de weg gaan staan en er stopt een gewone automobilist voor je, als deze weet waar je heen moet brengen zij je gewoon voor een schappelijke prijs. Voor ons goedkoper dan een echte taxi en voor hun een mooie bijverdienste als je toch uit je werk komt..) deze man reed als of hij in GTA was beland maargoed, we kwamen veilig aan bij de plaats waar onze minibus naar Bishkek vertrok. Hier hoeften we gelukkig maar 2 uur te wachten tot er genoeg mensen waren om vervolgens daadwerkelijk naar Bishkek te vertrekken. Onderweg zijn we nog twee keer gecontroleerd op onze paspoorten e.d. maar dat was natuurlijk in orde.
’s Avonds eindelijk thuis gekomen was iedereen opgelucht ons weer heelhuids te zien. Wij waren ons van geen kwaad bewust.. totaal vermoeid en stinkend snel een douche genomen en gaan slapen. Heerlijk is je eigen bed dan!
Zondag dus de afspraak gemaakt om buiten de stad een daklozenopvang te bezoeken. Ik werd opgehaald vlakbij mijn huis. Samen met Paul en Iris die hier een vakantie vieren voor twee weken en Martin die de stad en de mensen goed kent gingen we op weg. Mussa, de eigenaar van het centrum heeft alles zelf opgezet. Hij heeft zelf ook totaal aan de grond gezeten maar is met de hulp van God er weer bovenop gekomen. Om anderen te helpen heeft hij de dit centrum opgezet. Hier runt hij een houtzagerij en heeft hij wat schapen en kippen. Dit is voor de mensen die er komen een perfecte manier om regelmaat in hun leven te krijgen en de verleidingen naar drank en andere dingen zijn hier niet zo groot. Het was erg leuk om het enthousiame te zien van iedereen die er werkte.
Nadat we uitgebreid hadden gepraat met Mussa en de anderen op het bedrijf gingen we richting de stad om daar een dienst van de internationale kerk bij te wonen. Dat is ergens wel een heel leuke ervaring geweest, omdat ik met Bakyt hier best wat over het geloof heb gepraat, dan voornamelijk de verschillen tussen de Islam en christendom. Maar ook omdat mijn moeder daar ook veel verstand van heeft. Toch werd ik daar wel even keihard geconfronteerd met mijn gebrek aan kennis van de bijbelse verhalen.
Na de dienst waren wij als Nederlanders natuurlijk reuze intressant om mee te praten. Men stond net niet letterlijk in de rij om ons vanalles te vragen. Hotels werden geboekt voor het andere stel, ik heb zelf een leraar Russisch gevonden dus dat zal ik onderhand ook maar eens oppakken.
Als laatse zijn we met z’n vieren uit eten geweest en heb ik nog even genoten van het kunnen praten in het Nederlands. Toen ik thuis kwam heb ik heerlijk genoten van een welverdiende nachtrust!
Vandaag is het trouwens een graad of tien met buien hier. Donderdag staat er 30 graden celsius op het programma met een strak blauwe lucht.
Voor foto’s van Almaty en het opvangcentrum verwijs ik jullie naar mijn facebookpagina. Hier heb ik een openbaar fotoalbum met alle fotos van Kirigzie.
Groet’n
Albert
Het begon allemaal afgelopen woensdag toen er hier Koningsdag gevierd werd. Hier heb ik allerlei Nederlanders ontmoet die ook in Kirgizie werkzaam zijn. Erg leuk en er zijn de nodige visitekaartjes en telefoonnummers uitgewisseld. Een van die mensen kreeg op zondag een stel uit groningen op bezoek. Hij nodigde mij uit om mee te gaan voor een dag en verschillende activiteiten te ondernemen. Die afspraak stond natuurlijk!
Terug naar vrijdag, waar mijn weekend begon. ’s Ochtends gingen we richting Kazachstan om de grens te passeren zodat ik weer opnieuw in Kirgizie kon komen zonder daarvoor een duur zakelijk visum nodig te hebben. Maarja, daar sta je dan, net na de grens in Kazachstan met tientallen taxichauffeurs die je naar almaty willen brengen. Deze kans krijg je maar 1 keer dachten we.. Dus wij op naar Almaty. Totaal onvoorbereid, bewapend met een paspoort een telefoon en een pinpas. Het idee was dat de beste verhalen beginnen met de slechtste ideen, dit idee was best slecht, dus zou het vast een goed verhaal worden.
Drie uur later, aangekomen in Almaty en natuurlijk geen idee hoe we in het centrum konden komen, wat we eigenlijk gingen doen en wat er te zien was. Goed, kijk maar eens om je heen en stap een bus in. Dat gedaan kwamen we bij een groot winkelcentrum uit. Hier zijn we naar binnen gegaan, een lokale simkaart gekocht zodat we goedkoop konden bellen, lekker westers gegeten bij de burgerking, en thuis een aantal mensen geinformeerd dat we iets langer wegblijven dan gepland.
Toen het een uur of 5 was ineens realiseerden we ons dat we ook maar een slaapplek moesten regelen. De eerste de beste taxi aangehouden en gevraagd wateen goed hotel was. Hij wist een wat oudere vrouw die een appartement te huur had voor een nacht. Dus wij dat gedaan. Alles er op en er aan, een douche met 3 standen, radio en ledverlichting was allemaal inbegrepen. Toen dat allemaal voor elkaar was dus maar eens de stad in. De eerste de beste kroeg die we in liepen was stampvol, voorzien van live muziek en het eerste wat ik zag was een enorme Nederlandse vlag! Het bleek een internationaal cafe te zijn. Jammergenoeg zat het zo vol dat we er niet lang konden blijven. Er waren geen zitplaatsen meer vrij en dan word je vriendelijk verzocht het pand te verlaten. Toen dus op naar de volgende zaak. Een karaoke bar.
‘ s Nachts zijn we niet op straat geweest gelukkig. Dat zou natuurlijk gevaarlijk zijn. Daarom besloten we om half 6 in de ochtend richting het appartement te gaan. Daar snel gaan slapen en zaterdag ochtend was ik om ongeveer 11 uur weer wakker. Toen zijn we de stand in geweest voor een culturele tour. We hebben de universiteit voor international business van binnen bekeken. Hier hing een affice met daarop het logo van DeLaval. Toch weer die eeuwige herkenning. Ook hebben we een stuk met de metro gereisd. Een mini eiffeltoren gezien, kastelen gezien, trouwauto’s als vrachtwagens en als klapper op de vuurpijl wachtten we op een bus. Toen er op dat moment een oude connexxion bus aankwam was ik natuurlijk om. Daar moesten we in! Een van de affices op het raam gaf aan dat we als we zonder geldig vervoersbewijs zouden reizen een boete van 60 gulden riskeerden. Zo oud is het dus;)
Als laatste namen we een taxi (je kan in Almaty langs de weg gaan staan en er stopt een gewone automobilist voor je, als deze weet waar je heen moet brengen zij je gewoon voor een schappelijke prijs. Voor ons goedkoper dan een echte taxi en voor hun een mooie bijverdienste als je toch uit je werk komt..) deze man reed als of hij in GTA was beland maargoed, we kwamen veilig aan bij de plaats waar onze minibus naar Bishkek vertrok. Hier hoeften we gelukkig maar 2 uur te wachten tot er genoeg mensen waren om vervolgens daadwerkelijk naar Bishkek te vertrekken. Onderweg zijn we nog twee keer gecontroleerd op onze paspoorten e.d. maar dat was natuurlijk in orde.
’s Avonds eindelijk thuis gekomen was iedereen opgelucht ons weer heelhuids te zien. Wij waren ons van geen kwaad bewust.. totaal vermoeid en stinkend snel een douche genomen en gaan slapen. Heerlijk is je eigen bed dan!
Zondag dus de afspraak gemaakt om buiten de stad een daklozenopvang te bezoeken. Ik werd opgehaald vlakbij mijn huis. Samen met Paul en Iris die hier een vakantie vieren voor twee weken en Martin die de stad en de mensen goed kent gingen we op weg. Mussa, de eigenaar van het centrum heeft alles zelf opgezet. Hij heeft zelf ook totaal aan de grond gezeten maar is met de hulp van God er weer bovenop gekomen. Om anderen te helpen heeft hij de dit centrum opgezet. Hier runt hij een houtzagerij en heeft hij wat schapen en kippen. Dit is voor de mensen die er komen een perfecte manier om regelmaat in hun leven te krijgen en de verleidingen naar drank en andere dingen zijn hier niet zo groot. Het was erg leuk om het enthousiame te zien van iedereen die er werkte.
Nadat we uitgebreid hadden gepraat met Mussa en de anderen op het bedrijf gingen we richting de stad om daar een dienst van de internationale kerk bij te wonen. Dat is ergens wel een heel leuke ervaring geweest, omdat ik met Bakyt hier best wat over het geloof heb gepraat, dan voornamelijk de verschillen tussen de Islam en christendom. Maar ook omdat mijn moeder daar ook veel verstand van heeft. Toch werd ik daar wel even keihard geconfronteerd met mijn gebrek aan kennis van de bijbelse verhalen.
Na de dienst waren wij als Nederlanders natuurlijk reuze intressant om mee te praten. Men stond net niet letterlijk in de rij om ons vanalles te vragen. Hotels werden geboekt voor het andere stel, ik heb zelf een leraar Russisch gevonden dus dat zal ik onderhand ook maar eens oppakken.
Als laatse zijn we met z’n vieren uit eten geweest en heb ik nog even genoten van het kunnen praten in het Nederlands. Toen ik thuis kwam heb ik heerlijk genoten van een welverdiende nachtrust!
Vandaag is het trouwens een graad of tien met buien hier. Donderdag staat er 30 graden celsius op het programma met een strak blauwe lucht.
Voor foto’s van Almaty en het opvangcentrum verwijs ik jullie naar mijn facebookpagina. Hier heb ik een openbaar fotoalbum met alle fotos van Kirigzie.
Groet’n
Albert
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
